Als ik de zomer op de markt naar Selderij vraag krijg ik lange lichtgroene stengels, of een bosje met kruiden. In de winter krijg ik een knol ter grootte van een meloen. Dus wat is selderij eigenlijk?. Het antwoord is dat er verschillende groenten zijn die tot de zelfde plantenfamilie behoren: sellerie Het is een plant uit de schermbloemenfamilie. (Apiaceae). De drie belangrijkste variëteiten zijn:

• Bladselderderij: de bladeren en bladstelen worden gegeten als tuinkruid.
• Bleekselderij:vooral brede de stelen worden gebruikt.
• Knolselderij wordt geteeld voor de knol als groente, maar de bladeren zijn ook goed eetbaar, vooral als ze jong zijn.

Sellerie was in de oudheid al bekend. De sellerieplant is in de 17e eeuw in Italië gecultiveerd tot de bleekselderij en knolselderij. Selderij, selderie of selder of zijn namen voor deze zeer geurige groenten.

Bleekselderij
Bleekselderij is een van die groentes die in mijn keuken vaak is te vinden, omdat het te pas komt in een aantal favoriete gerechten. Bleekselderij is het hele jaar door verkrijgbaar. Voor de versheid moet u op de kleur van de selderij letten, deze moet fris zijn. Ik gebruik zowel de stengels, als de bladeren zelf. De stengels kan je zowel rauw als gegaard eten. Het blad van bleekselderij is ongekookt niet eetbaar. Die gebruik ik vooral gekookt in de soep of als onderdeel van mosselgroente.
Bleekselderij wordt in een salade, in saus, zoals in Bolognesesaus, of in de soep verwerkt. Bleekselderij maakt in veel gerechten deel uit van het groentemengsel – Mirepoix, soffritto- dat aan de basis van veel Mediterrane gerechten ligt.
In Vlaanderen wordt meestal een type met groene bladstelen (groene selder)verkocht. In Nederland eenworst meestal een variëteit aangeboden met  met geelgroene bladstelen, het zogenaamde witte of zelfblekende type. Het groene type is wat minder vezelig en pittiger van smaak dan het zelfblekende type.

Knolselderij
Knolselderij is een variant van selderij die half boven de grond een knol vormt. met een diameter van zo’n 10 cm. Knolselderij heeft een lichtpaarse tot witte of gele kleur. Aan de binnenkant is ze roomwit. Hoewel knolselderij voor de knol wordt geteeld, kunnen de bladeren ook worden gegeten. Vaak wordt in het vroege voorjaar knolselderij met een toefje loof in de handel gebracht.
Knolselderij een typische wintergroente en is van oktober tot maart verkrijgbaar. De knollen moeten stevig en droog zijn. Haal het restje loof meteen weg, want dat eet de knol leeg. Knolselderij kan je op een droge en koele plaats enkele weken bewaren. Daarna droogt de knol sterk in en wordt taai.
De smaak van de knol is milder dan die van de bladeren van de snijselderij. Geraspte of in stukken gesneden knolselderij is bijzonder smakelijk een soepen, denk aan erwtensoep. Knolselderij is ook een ingrediënt in salades, zoals de Waldorf salade.
Uiteraard kan men de jonge bladeren van de knolvariant ook best, net als die van de andere variant, in de soep gebruiken. De jonge bladeren zijn altijd veel zachter en veel eetbaarder.

Snijselderie
 Selderie is een tuinkruid waarvan de blaadjes vooral worden als keukenkruid worden gebruikt. Met selderie wordt doorgaans de bladselderie bedoeld. Andere gangbare namen zijn blad-, struik- of bosselderij. Het tuinkruid is ook een variëteit van selderij. Het is vergelijkbaar met peterselie, maar dan met een wat sterkere smaak. Je kan snijselderij net als peterselie tegenwoordig ook kopen als een plantje in een bloempotje. Zeker in de zomer is het makkelijk om de plantjes te verzorgen, en het levert een continue bron van tuinkruiden. Je kunt snijselderij langer bewaren door het in te vriezen. Het kruid is een smaakmaker in stoofgerechten, bouillons en soepen. De steeltjes kan je de laatste kwartier meekoken met een gerecht. De smaak van de blaadjes blijft het beste bewaard als je die zo laat mogelijk toe voegt aan je gerecht.

Recepten
Waldorfsalade
selderij puree